خدمات مشیز

موسسه مشیز با مدنظر قرار دادن مسئولیت اجتماعی (CSR) خود در قبال کودکان این سرزمین بالاخص کودکان کم برخوردار از مهر و حمایت اولین بنیان اجتماعی جامعه یعنی خانواده، رسالت خود را بر حمایت و مراقبت از کودکان بی‌سرپرست و بدسرپرست قرار داده است.

بر اساس این رسالت، موسسه مشیز 20 مرکز شبه خانواده در کشور دایر کرده است و با همیاری نیکوکاران خود پذیرای کودکان محروم از حمایت و کانون گرم خانواده است.

خانواده و شبه خانواده

اگرچه محیط خانواده مهمترین و اولین نهاد برای پرورش و اجتماعی شدن کودکان محسوب می‌شود، اما همواره کودکانی هستند که به دلایل و مسائل مختلف ناگزیر، جدا از خانواده و در مراکز تحت عنوان شبانه‌روزی نگهداری می‌شوند.

طبق تعریف یونیسف کودکان بی‌سرپرست، به کودک زیر 18 سال گفته می‌شود که یکی از والدین خود را به هر دلیلی از دست داده است. با این تعریف یونیسف، آمار کودکان بی‌سرپرست در جهان نزدیک به 140 میلیون یتیم است.

تعریف کودکان بد‌سرپرست و کودکان بی‌سرپرست متفاوت است ولی شباهت‌هایی نیز دارند. کودکان بی‌سرپرست به آن دسته از کودکان گفته می‌شود که بنا به دلایلی والدین خود را از دست داده‌اند یا اینکه والدین، آن‌ها را رها کرده‌اند. کودکان بدسرپرست به کودکانی گفته می‌شود که به دلایل مختلف از حمایت، مراقبت و نگهداری موثر توسط خانواده محروم هستند و مورد غفلت خانواده (جسمی، روانی یا هردو) قرار می‌گیرند.

طبق تعریف سازمان بهزیستی کشور، مراکز نگهداری شبانه‌روزی کودکان بی‌سرپرست و خیابانی به مرکزی اطلاق می‌گردد که طبق وظایف قانونی کودکان بی‌سرپرست و بدسرپرست را پذیرا و نگهداری و پرورش آنان را فراهم نموده و زمینه انتقال موقت و یا دائم آنها را به خانواده و جامعه به عهده داشته و به دو گروه پسرانه و دخترانه تقسیم بندی می گردد.

به عبارت دیگر، مراکز شبه خانواده، نهادی اقامتی، زیستی و اجتماعی است که تحت سرپرستی و مراقبت اشخاصی مدبر و متخصص مانند  مربیان زن و مرد که به سبک یک خانواده مراکز  را مدیریت و فعالیت می‌کنند، امکان زندگی و پرورش و آموزش تعدادی کودک و نوجوان بی‌سرپرست را فراهم می‌کند. فلسفه تأسیس خانه شبانه‌روزی، ایجاد یک محیط نسبتاً طبیعی خانوادگی و برقرار کردن ارتباط‌های صمیمانه و عاطفی بین کودکان و سرپرستان (شبه پدر و مادر) است.

شبه خانواده در وضعیت کنونی دیگر بسان امری نامتعارف و غیر طبیعی نگریسته نمی‌شود. واقعیت جوامع و دگرگونی‌های شکل گرفته نشان می‌دهد که در بسیاری موارد شبه خانواده جایگزین مناسبی برای خانواده‌ است. شبه خانواده با سرشت، کارکرد و ساختار فیزیکی نزدیک به بنیان‌ خانواده و مولفه‌های عاطفی ـ حمایتی نزدیک دارد.